Kad je ,,Enfild“ aplaudirao mehaničaru iz Autoprevoznog (VIDEO)

Znamo da se svi kunete u suvi kvalitet i klasu Mirka Vučinića; u onaj momenat kad okrenut leđima ka golu primi loptu, pa ,,okrene“ čuvara i udari u trk, u dribling... Recimo, u dresu najtrofejnijeg kluba Serija A Juventusa. To se ne zaboravlja.

Pa ipak, jedan drugačiji prilog za odgovor na pitanje – ko je najveća nikšićka fudbalska legenda. Odgovor možda krije Liverpulov ,,Enfild roud“, fudbalsko svetilište igre na Ostrvu, jedna planetarno bitna tačka igre. Minut je šezdeseti, a datum 6. novembar, 1973. godine. Stariji navijači ,,redsa“ kažu – to je meč koji će im promijeniti tok istorije.

Zamislite taj momenat: napadač u bijelom dresu, od čijeg duela bježe neki strašni engleski štoperi, od kojeg se u borbi za loptu odbija i kapiten Liverpula Emlin Hjuz – prima loptu na 20, 25 metara od gola. Udarac, skoro iz okreta – pravo u suprotan ćošak, pod prečku. Toliko dobar, da – Vojinu Lazareviću, u tom trenutku kad Crvena zvezda vodi 1:0 – aplaudiraju pune tribine ,,Enfilda“ i Liverpulovi navijači! Scena tako rijetko viđena na velikoj sceni, još u tako važim mečevima Kupa šampiona, današnje Lige šampiona. U modernom, ili fudbalu prije pola vijeka, nebitno.

Uostalom, da vidite gol. Osmina finala Kupa šampiona. Zvezda je tog dana pobijedila 2:1; kući takođe 2:1. Samo jednom je, do tada, moćni Liverpul izgubio obje utakmice u nekom evropskom dvomeču!

 

E sad, da znate koliko je to kvalitetan meč bio. Na klupi domaćina – za navijače Liverpula najveća legenda među trenerima – Bil Šenkli. Na klupi gostiju iz Beograda – veliki Miljan Miljanić. U timu ,,redsa“, u napadu velike zvijezde – Kevin Kigen na vrhuncu karijere i sjajni Džon Tošak. Na krilu Stivi Hajvej – isti onaj iz njihove slavne pjesme ,,Fields of Anfield Road“ (,,Stevie Heighway on the wing, we had dreams and songs to sing...“). U odbrani ili veznom redu – kapiten Hjuz. Na golu fantastični Roj Klemens. Kako ga je samo Nikšićanin Vojo tog dana matirao!

A u ekipi Zvezde, jednoj od najvećih u istoriji ,,crveno-bijelih“. Iza Vojina, ofanzivci izuzetne klase. ,,Desetka“ Aćimović, pa mladi Vladimir Pižon Petrović u uzletu karijere. Neumorni Stanislav Karsi – i izuzetni tehničar Janković, koji će tog dana golom potpisati pobjedu u 90. minutu. U odbrani – glavna faca Bogićević. Sve reprezentativci. Tog dana apsolutno nadigrali veliki Liverpul, na njegovom ,,Enfildu“.

 

Znate šta je Bil Šenkli tog dana rekao? ,,Sada znam kako bih volio da moj Liverpul igra fudbal – kao Crvena zvezda“! I šta se desilo? Nakon tog poraza ,,redsi“ su mijenjali taktiku i sistem igre. Od 1977. do 1984. četiri puta postaće prvak Evrope.

A Vojin Lazarević? Od 1959. do 1966. stasavao u Sutjesci. Bio glavni igrač, postigao 86 ligaških golova za svoj, nikšićki klub. Čak tri puta bio najbolji strijelac Druge lige u dresu Sutjeske. Ključni igrač tima koji je u sezoni 1963-64 Sutjesku uveo u Prvu ligu, prvi put u istoriji!

Za Zvezdu je odigrao sedam sezona. Četiri puta bio prvak Jugoslavije, dva puta bio prvi strijelac Prve lige. Jedne od tad najjačih u Evropi. Velika zvijezda. Pogledajte te detalje meča protiv Liverpula – i vidjećete kakav je to prototip modernog, fizički dominantnog napadača bio.

 

E sad, ono iz naslova. Nešto što je Vojin više puta i javno isticao. Jer nije on lik koji će da ističe svoje fudbalske uspjehe. O njemu najbolje govore ti snimci sjajnih golova, učinci u sezonama (čak 103 ligaška gola za Zvezdu!), karijera u Francuskoj i Belgiji... Ali, ono što je uvijek volio da istakne: da je, sa završenim zanatom – radio i bio zaposlen u rodnom gradu u ,,Autoprevoznom“. Ali je dobio priliku da igra za Sutjesku, brzo se nametnuo – i mogao da živi od fudbala. Potom postao velika zvijezda u Zvezdi...

Vojin Lazarević ni izbliza nije dovoljno cijenjen i pominjan u Nikšiću i nikšićkom fudbalu, koliko bi trebalo. Konačno – nije na pravi način ni obilježeno ove godine to, što je Sutjeska na ljeto 1964, prije 60 godina, odigrala prvi prvoligaški meč.

A o Vojovom stasavanju u gradu u kom je rođen na zimu ratne 1942, i jednom velikom crnogorskom treneru (koji je bio prva prava crnogorska zvijezda fudbala, još u međuratnom periodu!) koji mu je prvi pružio šansu u Sutjesci... Tu priču smo vam dužni, već u narednim danima.