Nikšićanin Vasilije – jedini Crnogorac koji je igrao i za Zvezdu i Partizan

Hajde ovako: znate li ko je jedini Crnogorac koji je igrao i za Zvezdu i Partizan? Još Nikšićanin? Pa još čak dva puta igrao na Svjetskom prvenstvu? Igrao u ,,vječitom derbiju“ za oba beogradska kluba?

Ime Vasilija Šijakovića je mnogo potcijenjeno i skoro zaboravljeno u našem gradu, Crnoj Gori ili Beogradu. Nijedna ulica, nijedna sportska ustanova ne nosi njegovo ime; a vjerujte, ima mnogo razloga za to! Tamo krajem pedesetih i početkom šezdesetih bio je jedan od najboljih desnih bekova – ne Jugoslavije, nego kontinenta.

Njegovo ime nam je važno jer je nakon igračke karijere, kao trener u svom Nikšiću, trasirao put jedne od najboljih generacija i nekih od najboljih igrača u istoriji Sutjeske! Ali, polako, krećemo od početka.

 

Dres Partizana talentovani vojnik (rođen 1929. godine), nakon godina nastupa za beogradski vojni tim – zadužio je 1950. godine. Polako u moćnoj generaciji ,,crno-bijelih“ (ona sa Bobekom, Čajkovskim...) gradio reputaciju i sticao status prvotimca. I dvije godine kasnije, već kao potpuno afirmisan – pređe pravo u Zvezdu! Za koju je takođe nastupao dvije sezone – i osvojio titulu 1953. godine.

A onda je Vasilije, jedan od već najboljih prvoligaških bekova, odlučio da pređe i u treći beogradski tim – tada moćni BSK (budući OFK Beograd). Za taj tim igraće sve do 1963, osvojiti dva puta Kup maršala Tita, jednom biti vicešampion Jugoslavije... I na kraju karijere zaigrati i za francuski Grenobl – od 1962. do 1964. godine.

 

Za Jugoslaviju je nastupio na 11 mečeva – na šampionatima svijeta 1958. u Švedskoj (onaj Mundijal na kom se Pele proslavio!) i Čileu 1962. godine (istorijsko četvrto mjesto za ,,plave“). Dakle, bio je dio one reprezentacije koja je ostvarila najveće uspjehe na šampionatima planete. Interesantno, na Mundijalu u Čileu po potrebi nastupio je i kao desno krilo.

Pamtiće se, recimo, da je igrao u čuvenoj pobjedi 5:0 nad moćnom Engleskom u maju 1958. godine u Beogradu – u timu Šekularca, Milutinovića, Boškova, Zebeca, Beare, Veselinovića! A sa druge strane, pazite sad: Bobi Čarlton, Tom Fini, Don Hau... Iste godine igrao je u nezaboravnom duelu 4:4 protiv slavnog tima Mađarske u Zagrebu.

 

Uglavnom, taj Vasilije, zvijezda jugoslovenskog fudbala, odlučio je da se 1966. kao trener vrati u svoj Nikšić. I preuzme tim u mnogo delikatnom trenutku: kada su Sutjesku napuštali Nikola Mijušković i Stevan Kokšanac (oprostio se od fudbala u godini kada je izabran za najboljeg sportistu Nikšića), kada je i nezaboravni Vojin Lazarević prelazio u Zvezdu...

Pa je, u mnogo teškim uslovima rada, Šijaković trasirao put za ekipu i selektirao tim sa legendarnim krilom Bajom Samatovićem, Dragom Kovačevićem – i Josip Tibljaš, najbolji strijelac u istoriji kluba! Godinama kasnije, oni će se radovati povratku u Prvu ligu na proljeće 1971 – u ekipi koju Vasilije više nije vodio kao trener, ali joj je udario temelje.

Zbog bolesti, prekinuo je trenersku karijeru 1979. godine. Preminuo je u novembru 2003. u Beogradu.

Za Partizan je na ukupno 33 meča postigao 11, a za Zvezdu na 71 utakmici – pet golova.