3D meso - Novo poglavlje u razvoju čovječanstva

Ono što je novina i što se može pročitati na internetu jeste štampanje 3D mesa. Zvuči suludo, ali već dobro znate šta sve može 3D printer. Napravljeno je meso od matičnih ćelija uzgajanih u laboratoriji, 3D-štampano meso je jestiva verzija proizvoda sličnog mesu, stvorena putem procesa aditivne proizvodnje.

Sloj po sloj, 3D-štampano meso se gradi ili postavlja pomoću bio-inkreta koji izlazi iz mlaznice 3D štampača. Ovi printovi bogati proteinima repliciraju izgled i teksturu tradicionalno uzgajanog i klanog mesa na ćelijskom nivou – do te mjere da ih u Institutu za dobru hranu smatraju "pravim mesom" – dok su u isto vrijeme visoko prilagodljivi i bez potrebe za klanjem.

Pored profita, inovacija koja stoji iza proizvodnje 3D-štampane hrane ima za cilj da zadovolji rastuću potražnju za alternativnim mesom, smanji otpad hrane i razvije održiva rješenja za borbu protiv klimatskih promjena. 3D-štampano meso je napravljeno od kultivisanog mesa. Iako je napravljeno od masnih i mišićnih ćelija životinja, proces ne zahtijeva klanje stoke.

„Ima istu kompoziciju kao sirovi komad mesa“, rekla je Rosalyn Abbott, pomoćna profesorka biomedicinskog i inženjerskog materijala na Carnegie Mellon College of Engineering. „Sadrži proteine koji emuliraju strukturu tkiva, masne ćelije (adipocite) i skeletne mišićne ćelije koje obezbjeđuju ukus i teksturu...“

Ovi proizvodi obično se prave od mješavina filamenata koji kombinuju soju, grašak, cveklu, leblebije, kokosove masnoće i čak proteine alge, u zavisnosti od brenda.

Kako se pravi 3D-štampano meso?

Proces pravljenja 3D-štampanog mesa počinje sa naučnicima koji uzimaju uzorak biopsije matičnih ćelija životinje u zavisnosti od željenog tipa mesa – govedina, svinjetina, živina ili čak riba. Ove ćelije zatim prolaze kroz in vitro proces proliferacije, kupajući se u hranljivom, bogatom serumskom rastvoru unutar bioreaktora sa kontrolisanom klimom.

Tokom nekoliko nedelja, ove ćelije se množe, intereaguju i diferenciraju u masne i mišićne ćelije koje čine bio-ink. Zatim, robotska ruka koristi mlaznicu da nanese ovu pastu sličnu kultivisanom mesu u tanke slojeve jedan na drugi. Ruka prati instrukcije iz učitanog digitalnog fajla koristeći softver za kompjuterski podržano projektovanje (CAD) kako bi replicirala pravilni oblik i strukturu željenog mesa. Materijal za 3D štampanje mora biti viskozan i dovoljno čvrst da reprodukuje tačan model tkiva, uključujući odgovarajuću vaskularizaciju, u zavisnosti od tipa i sječenja mesa.

Ispisani proizvod zatim se vraća u drugu fazu inkubacije, što omogućava matičnim ćelijama da se diferenciraju i sazru kao što bi to bilo u životinji. Ovo je faza kada mišićna vlakna potpuno formiraju odgovarajuću gustinu, debljinu i dužinu sada kada su uzela svoj oblik. Nakon još nekoliko nedjelja, meso je od laboratorije do stola spremno za kuvanje i serviranje.

Neki 3D štampači hrane preskoče ovaj posljednji korak koristeći lasere, koji obezbjeđuju grejni element koji kuva hranu dok se štampa.

3D štampano meso je već stiglo u Evropu, a odobreno je od Ministarstva poljoprivrede Amerike, kao i od njihovog Biroa za hranu i ljekove, tako da je već u masovnoj proizvodnji. Kao što naučnici kažu - benefiti su tu, a ostaje da se vidi na koji način će ova hrana biti prihvaćena i konzumirana, kao i koliko će koštati na tržištu jer se i dalje smatra za alternativnu. Sve u svemu, čovječanstvo je ušlo u novi period razvoja podstaknut razvojem tehnologije i ko zna šta nas sve čeka iza ugla i koja su sljedeća vrata koja će da se otvore...

cover photo: Pixabay