Znate li gdje se prvo igrao fudbal u Nikšiću?

Sigurno ste čuli, da je Sutjeska prije izgradnje stadiona u Dragovoj Luci više puta mijenjala lokaciju terena. Da se dugo igralo iza Trebjese, blizu izvora Mrkošnice. Pa i odmah iza Saborne crkve, gdje je sad groblje.

Možda ste čuli i priču o fudbalskom igralištu i terenu koji se nalazio na prostoru gdje je sad nova pošta, pa i o nekom terenu u Rudom polju...

Ali, ozbiljno, gdje su se prvi put igrali pravi fudbalski mečevi u Nikšiću? Odgovor tražimo u međuratnom periodu; između Prvog i Drugog svjetskog rata. A tad u gradu veliki broj malih klubova; svaki sa svojim igralištem i terenom... Drugačiji je, naravno, grad bio; van centra uglavnom velike poljane u opštinskom vlasništvu. Pa ste, na primjer, tako imali neke ekipe poput Rudopoljca – u Rudom polju, ili Balkana i Grudskomalca u Grudskoj mahali.

I još malo dalje od grada: Međugorac sa terenom u Ozrinićima, pa tim Rubeža, pa Gornjepoljac koji je imao jaku i bitnu vezu sa brojnim borcima NOB-a i antifašističkim nasljeđem u gradu...

Ali, ozbiljno, koji je stvarno bio prvi fudbalski teren? Jedno igralište u parku. Odnosno, na prostoru današnjeg gradskog parka – jer u tom periodu, od 1920. godine, to nije bio park. Već privatno zemljište. E sad, zašto baš tamo? U današnjem muzeju – Dvorcu kralja Nikole, u tim međuratnim godinama radila je gimnazija. A prvi klub u gradu, Obilić – veže se upravo za gimnazijalce. Ali, to je jedna druga priča...

Uglavnom, od 1920. do pred kraj 1922. godine funkcionisao je taj prvi klub i igrao na prostoru današnjeg parka. Kada je ugašen, veći dio fudbalera zaigrao je u novoosnovanom Gorštaku. Koji će se uskoro zvati i Onogošt...

A ona radnička omladina, koja je bila vezana i za komuniste i ideje ljevice u tom međuratnom periodu – je takođe imala svoj klub. Od prvog maja 1927. počinje za Nikšić velika i važna priča Fudbalskog kluba Hajduk. Koliko je samo ratnih heroja NOB-a, pa i narodnih heroja, za njega vezano! I to je dio jedne druge, veće priče.

Ali, Obilić je igrao prvi i to u parku – na zemlji koja je tada bila u vlasništvu Đoka Kontića. List Slobodna misao (kompletno digitalizovan i dostupan onlajn) je u svom 45. broju,  23. jula 1923. godine (urednik mu tad bio Stojan Cerović, isti ovaj po kom sad nosi ime gimnazija), pisao upravo o tome da je to veliko zemljište ispred tadašnje gimnazije (dakle današnjeg muzeja) Kontić ponudio na prodaju opštini. I da je te 1923. otkupljeno za potrebu izgradnje gradskog parka.

Mislite da je neko u Nikšiću imao sluha, od zvaničnih lica ili građana, nebitno – da prošle ili ove godine obilježi vijek gradskog parka?

Nebitno, prošao voz – za našu priču je bitno da, kada se već jednom pristupilo izgradnji parka, tu više teren za fudbalske mečeve nije mogao biti. Pa su fudbaleri morali da se sele i igraju po prigradskim livadama. Neko vrijeme u Grudskoj mahali (pred kraj današnje Ulice Nika Miljanića) – pa onda na livadi u Humcima, pa preko puta današne nove pošte... A u dugom periodu – na jednom terenu koji se nalazio na kraju današnje Ulice Vuka Mićunovića (gore kod kružnog toka, prije Rastoka).

I taj teren, tu kod Vojnog stana, bio je za te predratne generacije Nikšićana nezaboravan – jer je na njemu bio ,,dvanaesti igrač“. Veliko drvo, po sred igrališta! Koje je, kad se ispriječi lopti, znalo samo tako da promijeni tok igre... Dok mu fudbaleri jednom, tamo dvadesetih, tajno i u sred noći – nijesu došli glave.

Na kraju je vojska (pošto je to bilo vojno zemljište) fino odlučila da fudbalske mečeve na tom terenu – zabrani. Jer, možete zamisliti: igraju lokalci utakmice, pa krenu cijenjeno građanstvo i radnici da se ljute – na sudije, na protivnike, na nekog drugog na tribinama... I eto belaja. Nije teško zamisliti u Nikšiću.

Nego, od 1929. našlo se neko trajno rješenje. Teren sa tribinama, iza parka – na prostoru na kom je decenijama bio parking za vozila ,,Boksita“ (sada parking ,,HDL Laković“). Pa je Hajduk igrao prvi meč tu protiv trebinjskog Leotara – a uskoro i protiv mostarskog Veleža...

Već krajem decembra 1929. Hajduk ukinut, zabranjen klub u Nikšiću – presuda, ,,komunistička filijala“! Ali, daleko od toga da su tu mladost mogli zaustaviti. Uskoro je osnovan Hercegovac; i nije bilo te žive sile, koja je mogla natjerati loptu, da prestane da se kotrlja.

 

(cover photo: RTNK)